Wie wonen er nu

Wie woonden er vroeger

Familiegeschiedenissen

Familie Van de Walle

Hoek Ruiterstraat-Kerkstraat Zuid

Van 1983 tot 2003 woonden Lammechien en Johannes van de Walle op de hoek van de Ruiterstraat en de Kerkstraat in het huis dat bekend staat als de Trippen. Lammechien vertelt het familieverhaal.

 

 

Lammechien Sanders is geboren op 3 mei 1924. Haar moeder overleed toen ze twee was en haar vader vier jaar daarna. Ze had een oudere zus en een jongere broer. Lammechien werd opgevoed door haar oma en verbleef van haar zevende tot haar 21ste in een weeshuis in Haarlem. Ze deed de MMS en een opleiding voor kinderpedagogie.

Op haar 26ste trouwde ze met Jacob Gieling (1919-1976). Gieling kwam uit een welgestelde Utrechtse antiquairsfamilie. Ook Jacob werd een grootheid binnen zijn vakgebied. Hij leverde ondermeer een deel van het meubilair voor Drakenstein aan koningin Beatrix. Uit het huwelijk van Lammechien en Jacob Gieling werden drie kinderen geboren: Jaap, Marieke en Annelies. Ze woonden in Huis ten Bosch in Maarssen. Jacob Gieling overleed in 1976.

Drie jaar na het overlijden van haar man trouwde ze met Willem Schreuder. Hij was commissaris van politie geweest. Schreuder overleed 8 weken na hun huwelijk aan een hartaanval. In 1981 ontmoette ze Johannes van de Walle die bij haar in de buurt woonde. Ze trouwden en gingen in zijn huis in Hilversum wonen. In 1984 kwamen ze naar Zaltbommel

Johannes van de Walle (1912-2000) was een Nederlands schrijver, journalist en radiomaker. Hij publiceerde zijn werk altijd onder de naam J. van de Walle. Bij besprekingen wordt hij Johan van de Walle genoemd. In Zaltbommel was hij bekend als Johannes, zo werd hij ook door zijn vrouw Lammechien genoemd.

 

 

Van de Walle groeide op in een socialistisch gezin in Den Haag. In zijn jeugd was hij lid van de Arbeiders Jeugd Centrale (jongerenvereniging van de SDAP). In 1934 vertrok hij naar Curaçao. Hij werd redacteur en later hoofdredacteur van het Curaçaose dagblad Beurs- en Nieuwsberichten. Op Curaçao trouwde hij met Emilie Lauer, een Roemeense Jodin met een Duits paspoort, die door dit huwelijk aan de internering van Duitsers ontkwam. Uit dit huwelijk werden twee kinderen geboren, een zoon (Johan) en een dochter (Falika). Zijn vrouw overleed in 1975.

In 1942 ging hij in opdracht van de Nederlandse regering in Londen naar Suriname. Het was zijn taak om, als hoofd van de Gouvernements Pers Dienst, de mensen in Suriname op de hoogte te houden van wat er in het Koninkrijk speelde. Dit hield zowel voorlichting in als censuur van de plaatselijke pers. Hij schreef een uitgebreid rapport waarin hij aanbevelingen deed om vakbonden op te richten, het onderwijs te verbeteren en het algemeen kiesrecht uit te breiden. In diezelfde tijd was hij correspondent voor Vrij Nederland (dat in die tijd in Londen uitkwam).

 

 

In 1946 ging hij terug naar Nederland. Na zijn terugkomst werd hij chef van de Caraïbische afdeling van Radio Nederland Wereld Omroep, een functie die hij tot aan zijn pensionering zou bekleden. Voor de binnenlandse radio schreef hij verschillende hoorspelen.
In 1981 trouwde hij met Lammechien Sanders. Na enkele jaren samen in zijn huis in Hilversum gewoond te hebben vestigden ze zich in het monumentale pand op de hoek van de Ruiterstraat en de Kerkstraat.

Van de Walle schreef een aantal historische romans over het leven in de Antillen en Latijns-Amerika. De slavenopstand (1956), De muggen van San Antonio (1961) en Een vlek op de rug (1963) worden beschouwd als zijn beste werken. Voor uitgebreide informatie zie onder ‘Schrijvers’.

 

 

Lammechien had door haar huwelijk met Jacob Gieling een omvangrijk netwerk in de wereld van het antiek en een grote kennis van de branche. Toen ze in Zaltbommel kwam huurde ze de winkel van Wijnand en Lucie van der Flier (die gestopt waren met hun kruidenierswinkel) om haar antiek te verkopen. Later verhuisde de winkel naar haar huis op de hoek van de Ruiterstraat en de Kerkstraat. Het antiek stond verspreid door een groot deel van het huis. Lammechien had een groot aantal vaste klanten.

 

Johannes maakte graag een praatje en als hij eenmaal aan het woord was kon hij ongelimiteerd vertellen over zijn ervaringen als schrijver en zijn werk bij de Wereldomroep. Hij had in zijn leven een ongekend aantal boeiende en bekende mensen ontmoet en kon daarover in detail verslag doen. Hij hield van literatuur en moderne kunst. Zijn geheugen voor zaken uit het verleden was fabelachtig. Hij bracht vele middagen door op het terras van het Luifeltje waar hij met een andere stamgast, Bab Siljee, uiteenlopende problemen in de wereld besprak.

 

 

Lammechien is Neder Duits Hervormd opgevoed en Johan had geen specifieke godsdienst (zijn kinderen kregen een christelijke opvoeding). Ze hadden een auto waarmee het voor Lammechien niet gemakkelijk was in de garage in de Ruiterstraat te parkeren.

Toen zij in 1984 in De Trippen kwamen wonen hebben zij de keuken vernieuwd en het hele huis van binnen laten schilderen. De kosten voor de update binnen waren 70.000 gulden. Het onderhoud van de buitenkant van het huis was uiteraard voor rekening van de verhuurder De Hendrick de Keyserstichting.

 

 

Hun bakker was Van Keulen in de Waterstraat, de slager De Vries aan het eind van de Ruiterstraat en verdere boodschappen deden ze bij Albert Heijn die toen nog in de Gamerschestraat zat. De huisarts van het echtpaar was Paul van Dijk. Ze hadden een hond (Schotse terrier) en een poes.

Johannes overleed in 2000 en Lammechien vertrok in 2003 naar Huizen waar ze nog steeds woont.

 

 

Bronnen
Gesprekken met Lammechien van de Walle. September 2014
Foto’s uit archief Lammechien van de Walle. September 2014

 

 

April 2022

 

 

 

 

< terug